یکی از عوارض کاشت دندان، عفونت ایمپلنت دندان می باشد و دندانپزشک راهکارها و نکات زیادی برای جلوگیری از این اتفاق به بیمار توصیه می کند. اگر می خواهید کاشت ایمپلنت دندان انجام دهید ولی نگران ابتلا به عفونت ایمپلنت دندان هستید، با ما در این مقاله همراه باشید تا نکات مراقبتی بعد از ایمپلنت دندان را با شما به اشتراک بگذاریم و علائم مربوط به عفونت را با هم مرور کنیم.
یکی از عوارض ایمپلنت دندان، عفونت دندان است که علائم اصلی عفونت ایمپلنت دندان دربرگیرنده موارد زیر می شوند:
در صورتی که هر یک از این علائم عفونت ایمپلنت دندان را مشاهده کردید فورا به دندانپزشک مراجعه کنید.
آیا روش هایی برای جلوگیری از عفونت ایمپلنت وجود دارد؟ برای پیشگیری از عفونت ایمپلنت، لازم است که نکات مراقبتی را با دقت رعایت کنید. مراقبت از ایمپلنت دندان باید از زمان انجام عمل جراحی آغاز شده و به مداومت ادامه یابد. برای جلوگیری از عفونت دندان ایمپلنت شده، می توانید اقدامات زیر را انجام دهید:
این اقدامات به عنوان یک راهنمای عملی برای حفظ بهداشت ایمپلنت و جلوگیری از وقوع عفونت ها تلقی می شوند.
موارد زیادی هست که باعث پیشرفت و افزایش عفونت بعد از ایمپلنت دندان می شود. برخی از این موارد شامل:
دندان های ایمپلنت شده هم مانند دندان های طبیعی نیاز به مراقبت دارند. اگر بهداشت دهان و دندان که شامل استفاده مرتب از مسواک، نخ دندان و دهانشویه می شود به خوبی رعایت نشود، باکتری ها در دهان تجمع می کنند و موجب تشدید عفونت می شوند.
مصرف الکل و سیگار از جریان خون در لثه ها جلوگیری می کند و به سلامت دهان و دندان آسیب می زند. این کار باکتری های مضر موجود در دهان را افزایش می دهد و باعث عفونت ایمپلنت دندان می شود.
بیماری های لثه و بی توجهی و درمان نکردن آن به درمان ایمپلنت آسیب جدی می زند و می تواند یکی از عوامل ایجاد عفونت باشد.
حفظ بهداشت ایمپلنت دندانی از اهمیت ویژه ای برخوردار است، زیرا این ایمپلنت ها ممکن است بلافاصله یا در دوره های مختلف پس از جراحی به عفونت مبتلا شوند. در هر صورت، آغاز سریع درمان، میزان موفقیت ایمپلنت دندان را افزایش می دهد و مشکلات آینده را کاهش می دهد. با وجود اینکه روش درمان استانداردی برای عفونت ایمپلنت وجود ندارد و هر فرد بر اساس شرایط فردی خود مورد ارزیابی قرار می گیرد. درمان هر فرد بستگی به پیشرفت عفونت دارد و ممکن است شامل درمان های غیرجراحی و جراحی باشد.
این نوع درمان در ابتدای فرآیند التهاب مورد استفاده قرار می گیرد و نتایج مطلوبی به دنبال دارد. درمان غیرجراحی شامل تمیز کردن مکان آلوده، شستشو با مواد ضد میکروبی (مانند کلرهگزیدین)، ضد عفونی (تجویز آنتی بیوتیک موضعی یا سیستمیک برای عفونت متوسط) و استفاده از برس های چرخان (RotoBrush) می شود.
برای عفونت های پیشرفته ایمپلنت که با تحلیل استخوان همراه است، درمان غیرجراحی کارآمد نیست و نیاز به جراحی دارد. جراحی ممکن است شامل تمیزکردن مکان آلوده، ضد عفونی و تجویز آنتی بیوتیک باشد. اگر ایمپلنت به دلیل عفونت شدید و تخریب استخوان لق شده باشد، نجات آن ممکن نیست. در این حالت، ایمپلنت حذف شده و ناحیه باقیمانده ترمیم می شود. پس از رفع عفونت، ممکن است ایمپلنت دیگری کاشته شود.
اگر علائم عفونت به طور فوری پس از جراحی ظاهر شود، درمان با استفاده از آنتی بیوتیک یا در موارد پیشرفته، تعویض ایمپلنت انجام می شود. در صورت وقوع عفونت پس از کاشت ایمپلنت، اقداماتی نظیر تنظیم بایت (ردیف دندان ها) یا تمیزکردن اطراف ایمپلنت توسط دندانپزشک انجام می شود و در موارد شدید، ممکن است جراحی اضافی برای جایگزینی ایمپلنت لازم باشد.
احتمال بروز عفونت پس از کاشت ایمپلنت دندان، هرچند وجود دارد، اما به ندرت اتفاق می افتد. در صورتی که عمل کاشت ایمپلنت توسط یک متخصص ایمپلنت دندان ماهر و در محیطی مجهز انجام شود، احتمال بروز مشکلات به حداقل می رسد. اگرچه این احتمال را می توان با انتخاب یک دندانپزشک با تجربه و پیروی از راهنمایی های او پس از انجام کاشت ایمپلنت به حداقل رساند، اما برخی عوامل می توانند احتمال بروز عفونت را افزایش دهند. عواملی چون وجود دندان قروچه، عادت به سیگار کشیدن، و نقض اصول بهداشت دهان و دندان، ممکن است احتمال بروز عفونت ایمپلنت دندان را افزایش دهند.