ایمپلنت های دندانی یکی از روش های رایج و موفق در دندانپزشکی برای جایگزینی دندان های از دست رفته هستند. با این حال، مانند هر عمل جراحی دیگری، این روش نیز ممکن است با چالش ها و عوارضی همراه باشد. یکی از این عوارض که می تواند جدی و نگران کننده باشد، حرکت ایمپلنت در داخل سینوس است. در این مقاله به بررسی علل افتادن ایمپلنت در داخل سینوس، روش های درمانی و راه های پیشگیری از این مشکل می پردازیم.
ایمپلنت دندانی، پیچ هایی از جنس تیتانیوم یا زیرکونیا هستند که به عنوان جایگزین ریشه های دندان در استخوان فک قرار می گیرند. پس از مدتی، استخوان اطراف ایمپلنت جوش می خورد و ایمپلنت محکم در جای خود قرار می گیرد. ایمپلنت ها پایه ای برای دندان های مصنوعی مانند تاج ها، بریج ها و یا دندان های مصنوعی کامل ایجاد می کنند. این روش به دلیل ماندگاری بالا و ظاهری طبیعی، بسیار محبوب است.
سینوس ها حفره های هوایی هستند که در اطراف بینی و زیر چشم ها قرار دارند. در فک بالایی، سینوس های ماگزیلاری (sinus maxillary) نقش مهمی دارند و در نزدیکی ریشه های دندان های بالا قرار دارند. این حفره ها با بافتی نرم و مخاطی پوشیده شده اند و در تولید رطوبت و تصفیه هوا نقش دارند. به دلیل نزدیکی سینوس ماگزیلاری به دندان های بالایی، به ویژه دندان های آسیای بزرگ، احتمال تعامل بین این دو بخش وجود دارد.
این عارضه به معنی حرکت ایمپلنت به سمت سینوس است و زمانی اتفاق می افتد که ایمپلنت به جای قرار گیری درست در استخوان فک، به طور ناخواسته به داخل حفره سینوسی حرکت کند. این مشکل می تواند به دلایل مختلفی از جمله تحلیل استخوان فک، جراحی نادرست یا تشخیص نادرست پیش از عمل رخ دهد. زمانی که ایمپلنت وارد سینوس می شود، ممکن است مشکلات جدی برای بیمار ایجاد شود و نیاز به مداخله جراحی داشته باشد.
یکی از شایع ترین دلایل وارد شدن ایمپلنت داخل سینوس، تحلیل استخوان فک است. با از دست دادن دندان، استخوان فک به مرور زمان دچار تحلیل و کاهش حجم می شود. در برخی از موارد، زمانی که ایمپلنت در فک بالایی قرار داده می شود، استخوان کافی برای حمایت از آن وجود ندارد و این منجر به حرکت ایمپلنت به داخل سینوس می شود.
تکنیک های جراحی نادرست نیز می تواند منجر به مشکلاتی مانند افتادن ایمپلنت در سینوس شود. اگر در طی جراحی عمق کافی برای ایمپلنت در نظر گرفته نشود یا تشخیص اولیه نادرست باشد، احتمال بروز ورود ایمپلنت به داخل سینوس افزایش می یابد.
پیش از کاشت ایمپلنت، انجام تصویر برداری دقیق مانند سی تی اسکن ضروری است. اگر پزشک به درستی فضای موجود بین سینوس و استخوان فک را ارزیابی نکند، نصب پایه ایمپلنت به درستی انجام نمی شود. در این حالت ممکن است ایمپلنت به سینوس وارد شود.
فشار بیش از حد بر ایمپلنت در مراحل اولیه کاشت، می تواند باعث شل شدن ایمپلنت و حرکت آن به داخل سینوس شود. به خصوص در بیمارانی که تراکم استخوان فک پایینی دارند، این موضوع بیشتر مشاهده می شود.
در برخی موارد، وجود عفونت و التهاب در ناحیه فک و لثه می تواند باعث ضعف استخوان و عدم تثبیت ایمپلنت شود. این وضعیت باعث می شود ایمپلنت به راحتی حرکت کند و به سینوس وارد شود.
ورود ایمپلنت داخل سینوس ممکن است با علائمی مانند درد شدید، تورم در ناحیه فک، ترشح چرک و مایعات از بینی، مشکل در تنفس و شنیدن صداهای غیر طبیعی در سینوس و بینی هنگام حرف زدن و تنفس همراه است.
درمان حرکت ایمپلنت در سینوس به شرایط بیمار و شدت مشکل بستگی دارد. مهم ترین روش های درمانی شامل موارد زیر است:
در بسیاری از موارد، لازم است که ایمپلنت از سینوس خارج شود. این کار معمولاً با استفاده از روش های جراحی انجام می شود. جراح با دسترسی به سینوس، ایمپلنت را خارج کرده و هر گونه آسیب احتمالی را ترمیم می کند.
سینوس لیفت یکی از روش های رایج برای درمان حرکت ایمپلنت است. در این روش، جراح با افزودن مواد پیوند استخوانی به سینوس، فضای بیشتری برای کاشت ایمپلنت فراهم می کند. این کار باعث افزایش تراکم استخوان و جلوگیری از حرکت ایمپلنت به سمت سینوس می شود.
در صورتی که ایمپلنت باعث عفونت و التهاب در سینوس ها شود، استفاده از داروهای ضد التهاب و آنتی بیوتیک ها ممکن است لازم باشد. این داروها به کاهش عفونت و التهاب کمک کرده و روند بهبودی را تسریع می کنند.
پس از خارج کردن ایمپلنت از سینوس و درمان مشکلات احتمالی، ممکن است پزشک تصمیم به کاشت مجدد ایمپلنت بگیرد. این کار باید با دقت بیشتری انجام شود تا از تکرار مشکل جلوگیری شود.
برای جلوگیری از بروز این مشکل، رعایت برخی نکات و مراحل ضروری است. مهم ترین راه های پیشگیری شامل ارزیابی دقیق پیش از کاشت، انتخاب جراح ماهر، رعایت مراقبت های بعد از کاشت ایمپلنت، ترک سیگار و حفظ بهداشت دهان و دندان هستند.
افتادن ایمپلنت داخل سینوس یکی از مشکلات جدی است که ممکن است پس از کاشت ایمپلنت دندانی رخ دهد. این مشکل می تواند به دلیل تحلیل استخوان، جراحی نادرست یا عدم ارزیابی دقیق پیش از عمل ایجاد شود. در صورت بروز این مشکل، درمان های مختلفی از جمله جراحی خروج ایمپلنت، سینوس لیفت و داروهای ضد التهاب وجود دارد. با انتخاب جراح ماهر، ارزیابی دقیق پیش از عمل و رعایت مراقبت های پس از کاشت، می توان از بروز این مشکل جلوگیری کرد و نتایج مطلوبی در درمان ایمپلنت های دندانی به دست آورد.